Martes 18 Dic 2012, 14:50
Op 13 januari 1980 stond Peter Hook voor het laatst in Doornroosje, als bassist van het legendarische Joy Division. Vier maanden later pleegde zanger Ian Curtis zelfmoord, waarna de rest van de band met succes doorging als New Order. Peter Hook stapte in 2007 uit New Order, om met zijn begeleidingsband The Light weer het oude werk van Joy Division uit te voeren. Voor de Unknown Pleasures-tour is hij vanavond terug in Doornroosje, en trakteert hij de Joy Division-fans op een feest van herkenning.
Basgitaar speelt Peter Hook nog steeds, maar nu zingt hij er ook bij. Stiekem kan hij dat niet allebei tegelijk, en dus hangt het instrument een groot deel van het concert als een lomp accessoire om hem heen. Gelukkig staat er een prima band om hem heen, of beter gezegd: in zijn schaduw. Alleen de bassist toont heel kort een menselijk moment, als hij een glimlach niet kan onderdrukken wanneer de drummer een slag mist omdat hij zijn drumstok heeft laten vallen. Er mag geen twijfel over bestaan: de avond draait om Peter Hook en Joy Division.
Een echt goede zanger is Peter Hook niet, maar hij weet wel heel aardig de stem van Ian Curtis te imiteren. Vooral de uithalen in Day of the Lords, She’s Lost Control en Shadowplay maken indruk: de typische Joy Division-vibe is voelbaar. Toch oogt Peter Hook verveeld: dat hele scala aan gebaartjes en zo cool mogelijk het publiek inkijken, het lijkt de man weinig plezier te doen. Dat hij geen woord tegen het publiek zegt helpt ook niet, al worden de hits goed ontvangen door het volgepakte Doornroosje.
Want zoals gezegd: het draait om Joy Division, en daar is het publiek op afgekomen. De band komt bovendien terug voor een flinke dosis toegiften: eerst vier nummers van Closer, gevolgd door de twee grote hits van Substance. Het is voor Peter Hook kennelijk het moment om eindelijk iets tegen het publiek te zeggen. Ronduit tenenkrommend is zijn aankondiging van Love Will Tear Us Apart, waarin hij Ian Curtis in de hemel vraagt of de Kerstman een Ferrari voor hem kan regelen. Beetje jammer, maar gelukkig doet de muziek wel zijn werk: Doornroosje zingt, danst en springt zich naar het einde van de Joy Division-tribute. Nostalgie wint het vanavond van kwaliteit. Dat is geen probleem voor de Joy Division-fans van weleer, wel voor de nieuwsgierige jongeren die vanavond een glimp van de legendarische band hopen op te vangen.
(deze recensie verscheen ook op ROAR E-zine)