Sábado 15 Sep 2007, 18:57
Wat een bezoek aan slechts één enkel optreden had moeten zijn, groeide uit tot deelname aan een enorm cultureel festival (het Uitfeest) in Utrecht. Harry Merry, die in het programmablaadje beschreven stond als dé avant-garde artiest van dit moment, hield zich echter ruimschoots staande ten opzichte van alle andere cultureel verantwoorde bezienswaardigheden. Hoewel zijn werk bekend was bij slechts enkelen die deel uitmaakten van een twintig-koppig publiek dat zich – zeer geschikt – in een intiem zaaltje kon nederzetten, maakte hij dankzij zijn overdadige enthousiasme en inlevingsgevoel zijn naam en zijn – toch wel twijfelachtige – faam meer dan waar.
Kaskrakers zoals Sharki Supermachine, The appetite gets satisfied each bite en Yeah well, whatever passeerden de revue, alsook Rock 'n Roll Postman en Intimacy seems eccentric. Ook bracht hij zijn nieuwste aanwinst, Life is hard without a card, ten gehore. Deze auditieve pareltjes vielen naadloos samen met een goed doordachte, doch niet van puurheid verstoken choreografie, die ter visuele ondersteuning diende. Enige problemen waren er met de mondharmonica's, wat vermoedelijk de oorzaak was van het uitblijven van Moody Busdriver. De emotionele leegte die dit toch wel moeilijk te verkroppen gemis bij de fans ten gevolge toebracht, deed Harry ineens vergeten toen hij zijn instrument liet voor wat het was, het podium afstapte, en ons Clarissa, een bijzonder gevoelige ballad, toezong.
Harry Merry horen, laat staan zien optreden, is vergelijkbaar met opnieuw geboren worden. Je gaat door het oog van de naald om vervolgens in een totaal nieuwe wereld te belanden. Zijn muziek is zo ingewikkeld als dat het geniaal is, en toch ligt de essentie ervan in ons collectieve wezen, waardoor het tóch begrijpelijk is. Harry Merry is, net als zijn muziek, iemand die in staat is om je op een andere manier te laten kijken naar de dingen. Op de vraag van wat voor een merk hij zijn nieuwe mondharmonica zou willen hebben, antwoordde hij dat hij niet zocht naar merken, maar naar toonladders.
I was stuuu-uuu-uuunned.