Do Peji zawsze miałam duży sentyment, chociaż nie znaczy to, że jestem jego wielką fanką. Pamiętam jednak pierwsze zetknięcie z rapem – padło niemal na kultowy numer „Mój rap, moja rzeczywistość” Slums Attack. Od tego czasu (czyli kilku dobrych lat), przerzuciłam się na innych wykonawców i zespoły hip-hopowe, nadal jednak mając w pamięci Peję. Od kilku tygodni męczę nowy solowy album „Na Serio” Andrzejewskiego, który ukazał się 17 września.

Przyznaję, że jest to krążek, którego naprawdę dobrze mi się słucha i często gości w moich głośnikach/słuchawkach. Nie siedzę w rapie jakoś specjalnie głęboko, ale…

Trzecia płyta, czyli „The Best Damn Thing”, wydana w kwietniu 2007, nazywana była w branży aktem dojrzałości Avril. W porównaniu z drugim długogrającym albumem – a zaryzykuję twierdzenie, że nawet i z pierwszym – krążek przegrywa zaraz na starcie. „Najlepsza, cholerna rzecz” to muzyka pusta i nie warta zapamiętania, a rzekoma dojrzałość nijak ma się do rzeczywistości.

Produkcją solówki zajął się, przykładowo, Łukasz Gottwald, znany jako Dr. Luke oraz mąż artystki, Deryck Whibley z zespołu Sum 41. Fani poszukujący na ‘TBDM’ rocka, zawiodą się. Nie ma go tutaj chociażby w śladowych ilościach. Słychać natomiast namiastkę punkowej energii…

Drugi longplay Lavigne, wydany w 2004 roku, trafił w moje ręce jako prezent – dostałam piracką płytę z Londynu. To zdecydowanie mocniejsza muzyka niż na debiutanckim „Let Go”. Czy wyszło to wokalistce na dobre? Moim zdaniem – zdecydowanie tak.

Przy produkcji współpracowali z Avril między innymi Ben Moody (kawałek „Nobody’s Home”) - znany z formacji Evanescence oraz Kanadyjka Chantal Kreviazuk. Na krążku dominują ballady, trudno tu doszukać się żywiołowych tracków w stylu "Sk8er Boy"). Numerem, którego nie można wrzucić do jednego worka z napisem „wolne” jest zdecydowanie energetyczny „He Wasn’t”…

Powszechnie wiadomo, że muzyka Lavigne dzieli ludzi na dwa obozy – wiernych fanów i krytyków, ironicznie określających styl reprezentowany przez Kanadyjkę jako kindermetal. Sama przez bardzo długi czas byłam oddaną fanką Avril – nadal czasem do niej wracam, ale nie jest to już tak wielkie uwielbienie, jak dawniej. Wyrosłam? Być może. Sentyment – to dobre słowo. Kiedyś napisałam artykuł pt. ”Porównanie albumów Avril Lavigne”, ale pomyślałam, że może warto ocenić oddzielnie wszystkie albumy wokalistki. Zacznę od debiutanckiej płyty – „Let Go”.

Od premiery pierwszego longplaya Avril minęło już 7 lat. Krążek sprzedał się w liczbie ponad 16…

Premiera „Galerianek” Katarzyny Rosłaniec odbyła się 25 września. Gdy o obrazie zaczęło robić się głośno, obejrzałam krótkie wersje na Youtube. Na pełnometrażowy film wybrałam się z klasą 15 października do Łodzi. Tego samego dnia zapoznałam się z soundtrackiem do „Galerianek”. Płytę promował singiel pt. „Sam to nazwij” O.S.T.R. – to głównie on wyprodukował muzykę do filmu. Na krążku znalazły się również 3 kompozycje duetu Skinny Patrini.

Na albumie jest 13 kawałków. Adam Ostrowski, według mnie – najlepszy polski raper, jak zwykle nie zawiódł, chociaż można pokusić się o stwierdzenie, że częściowo poszedł na łatwiznę – wykorzystał 3 numery ze…

Czekasz na płytę tej cipy tyle lat! A ona se, kurwa, leci w chuja!

(cytat świadomie nieocenzurowany)

Kiedyś, w taki właśnie sposób Agnieszka Chylińska wyraziła się w wywiadzie dla Antyradia o Edycie Bartosiewicz. Nie chcę, oczywiście, nazywać artystki epitetem z powyższego cytatu, ale reszta zdania całkowicie, choć kolokwialnie, obrazuje moje uczucia po przesłuchaniu nowego albumu Chylińskiej – „Modern Rocking”.

Nie będę ukrywać, że na ten album czekałam z wielką niecierpliwością. W międzyczasie, jeszcze przed premierą, natknęłam się na setki postów internetowych „prokuratorów”, przepowiadających sprzedanie się wokalistki i jej rychły koniec na rynku muzycznym. Nie zwracałam na to uwagi,…

Nie ulega wątpliwości, że Pezet jest jednym z najbardziej wszechstronnych i cenionych raperów w Polsce. Każda płyta twórcy z warszawskiego Ursynowa jest inna. Na każdym albumie można znaleźć wspaniałe kawałki. Na „Muzyce Klasycznej” jest to np. track „Re-fleksje”. Ale bez wątpienia najbardziej cenię warszawiaka za „Muzykę Poważną”. Takie tracki jak „Szósty zmysł”, „Nie jestem dawno” czy „Gubisz ostrość” do dziś są w czołówce moich ulubionych hip-hopowych numerów. Z czystym sumieniem mogę też stwierdzić, że najsłabszą płytą w dorobku Pezeta jest „Muzyka Rozrywkowa”, gdzie tak naprawdę spodobały mi się…

Raper gigant. Znakomity tekściarz. Najlepszy freestylowiec. Te określenia sugerują, że to nie kto inny, jak O.S.T.R! W moim rankingu zawsze jest na wysokiej pozycji, prawdopodobnie przebija nawet Eldo. Po części to wina patriotyzmu lokalnego (wszak jestem z łódzkiego a Ostry pochodzi właśnie z tego miasta wojewódzkiego). Jednak duma i szacunek połączona z sympatią do muzyki Adama jest główną przyczyną słuchania przeze mnie jego numerów.

„Kochana Polsko”, skąd refren „Miejsce Polska, system samowolka, cel to forsa, w tym tkwi sekret, biorę co los da, życie made in Polska, to jest moje miejsce, bo kocham to miejsce” przeszedł już do historii…

Wielokrotnie spotykałam się z ignorancją dotyczącą muzyki hip-hopowej oraz krytyki tekstów raperów („przecież to jest o niczym!”) Imprezy, seks, picie, bieda, bloki – według wielu to jedyne tematy w twórczości raperów. Aby przekonać się, że jest to stwierdzenie błędne, proponuję przesłuchać chociaż parę numerów Eldo. Zajmę się piosenkami, które najbardziej mi się spodobały, szczególnie pod względem tekstów.

Jak zwykle, pisząc o zespole bądź wykonawcach solowych (tudzież ogólnie – muzyki), wczuwam się w klimat i puszczam piosenki recenzowanego artysty. Tak jest i tym razem – na pierwszy ogień idzie „Inni niż wy”. Leniwy bit i ciekawy refren to plusy…

W związku z niedawnym znalezieniem na jednym z portali muzycznych opinii o muzyce Avril Lavigne (prawie wszystkie miały negatywne zabarwienie), pomyślałam, że zrobię małe porównanie płyt z całego dorobku piosenkarki. Co prawda niektórzy określają jej muzykę jako "kindermetal" bądź inne tego typu określenia. Należy wspomnieć, że ja, jako fanka Avril od czasu, gdy wydała pierwszą płytę, słucham jej nadal i na pewno zawsze będę miała do niej jakiś sentyment. Nie zwracam też uwagi na opinie innych, a słucham jej, bo lubię. Thats all, przejdę do konkretów. Jednocześnie zaznaczam, że tekst ten jest odzwiercieleniem mojego osobistego gustu i subiektywnego wrażenia.

Let…